ေကာင္းကင္ ရဲ႕ေအာက္ေျမႀကီးရဲ႕အေပၚ
ေခၚသူမရွိဘဲ
လမ္းသလားေနခဲ့တဲ့ ေန႕က
သူမနဲ႕ စတင္ေတြ႕ခဲ့ရ …
သူမရဲ႕အလွကို ကဗ်ာစီကာရန္ မညီေပမယ့္လည္း
ရင္ထဲက ခံစားခ်က္နဲ႕ေတာ့
ကြက္တိပဲ …
က်ဳပ္ကဗ်ာကသူမကုိ Heart ထိ
အတိအက်ေျပာရရင္
ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၂) ရက္
အဲဒီေန႕က
သူမ က်ဳပ္အခ်စ္ကို လက္ခံခဲ့ …
ဆံုရန္ …… တဲ့အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္ေနခဲ့
ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕
သူမအေပၚမွာ
အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္ခဲ့တယ္ …
တကယ္ပါဆယ္ခါမက က်ိန္ဝံ့ပါတယ္
တိမ္ေတြ လြင့္ေနတာ
ေလတုိက္လို႕ မဟုတ္လား
အဲဒီလုိပဲ
ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြက တြန္းပို႕လုိ႕
သူမရဲ႕ေဘးနား
ေရာက္ေရာက္ လာတတ္ခဲ့တာပါ …
ဒါကိုပဲ သူမက စြပ္စြဲတယ္
‘သူ႕ကို မယံုလုိ႕ပါ’ … တဲ့
အဲဒီက ျမစ္ဖ်ားခံထန္လြန္းတဲ့ ေလေတြတိုက္
ကာသြားခဲ့ တံတုိင္းတစ္ခု
‘သူမကို မယုယနဲ႕ေတာ့’ … တဲ့
သူမရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားကေျပာထြက္ခဲ့စကား
က်ဳပ္ကို ဆြံ႕အသြားေစခဲ့
‘မခ်စ္ေတာ့ဘူး’ ……………….. တဲ့ ။
By - မဟာရာဇာ အံစာတံုး ေမာင္ရြာ ေရပုလင္း=========================
Labels: ကဗ်ာ
Post a Comment