တစ္ေန႕သ၌ လြန္စြာ အသား ျဖဴေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ လြန္စြာ အသား မည္းေသာ လူတစ္ေယာက္ တို႕သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ လိုတရလမ္းေလးအတြင္း ဖြင့္လွစ္ထားေသာ လဖက္ရည္ဆုိင္ေလး၏ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာအက်ဆံုး စားပြဲဝုိင္းတြင္ ထုိင္လ်က္ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ားအား ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။ သူစိမ္းမ်ား အေနျဖင့္ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ ဤကဲ့သို႕ ရင္းႏွီးစြာ စကားစျမည္ ေျပာေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါမူ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သဃၤန္းကၽြန္း နယ္တစ္ဝိုက္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ား အဖို႕မွာမူ အဆိုပါ ျမင္ကြင္းမွာ ထူးဆန္းလိမ့္မည္ မထင္မိေခ်။
အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ၎တို႕ ႏွစ္ဦးသည္ သဃၤန္းကၽြန္းနယ္တစ္ဝိုက္ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားေသာ “ဘိုးငယ္” ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။ “ဘိုးငယ္” ဆိုသည္ကို ရွင္းရေသာ္ “ဘိုး” ဆိုသည္မွာ အသား မည္းနက္ေသာ အစ္ကိုျဖစ္သူ “ဘုိးႀကီး” ကို ရည္စူး ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ “ငယ္” ဆိုသည္မွာ အသား ျဖဴဆြတ္ေသာ ညီငယ္ျဖစ္သူ “ငယ္ႀကီး” အား ရည္စူး ေခၚေဝၚျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ယင္း အတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႕ ႏွစ္ေယာက္အား “ဘုိးငယ္” ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾကေလ၏။
“ဘိုးငယ္” ဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္းမွာလည္း ၎တို႕၏ ေရွ႕တြင္ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ကာ၊ ကြယ္ရာတြင္မူ “ျဖဴမည္းညီေနာင္” ဟူ၍သာ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲတတ္ၾကေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရွ႕တြင္ နာမည္ အျပည့္အစံု ေခၚ၍ ကြယ္ရာတြင္ အမည္ေျပာင္ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္သတည္း ကိုမူ စာဖတ္သူမ်ား အေနျဖင့္ ရိပ္မိၾကေပလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ၎တို႕၏ ေရွ႕တြင္ အမည္ေျပာင္ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲဝံ့သူ ဟူ၍လည္း သဃၤန္းကၽြန္း နယ္တစ္ဝိုက္တြင္ မရွိေခ်။ ယင္းသို႕ အမည္ေျပာင္ျဖင့္ ေခၚေဝၚခဲ့ပါကလည္း လြန္စြာ တုတ္ခုိင္လွေသာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္၏ လက္အတြင္း မည္သို႕ သက္ဆင္းသြားရမည္ကို သိေနေသာေၾကာင့္ပင္ ေခၚဝံ့သူ ဟူ၍ မရွိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ထိုလူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းအား ေနာက္မ်ား အလ်ဥ္းသင့္ပါက ေရးသား ေဖာ္ျပသြားပါေပအံ့။ ယခုမူ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုသို႕ ဆက္ဦးစို႕။
=========================
ထိုလူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ ေမာင္ေက်ာ္ ဟူေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး တစ္ဆုိင္ ရွိေလသည္။ အဆိုပါ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး၏ ေရွ႕တြင္မူ ကြမ္းဝယ္သူမ်ား ေစာင့္ဆိုင္းေနစဥ္အတြင္း ေညာင္းညာျခင္းေဘးမွ ကင္းေဝးေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ထိုင္ခံုတန္းရွည္ ႏွစ္ခုကိုလည္း ခ်ထားေပးေလသည္။
ခံုတန္းရွည္ ႏွစ္ခု၏ တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္တြင္ မ်က္မွန္ထူႀကီးအား တပ္ဆင္ထားေသာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အရြယ္ လူႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ ကတံုးေျပာင္ေအာင္ ရိတ္ထားေသာ လူႀကီးတစ္ဦးတို႕သည္ မွာယူထားေသာ ကြမ္းယာမ်ားကို ေစာင့္ဆုိင္းေနရင္းျဖင့္ စီးကရက္တစ္လိပ္စီ ဖြာရိႈက္ကာ စကားစျမည္ ေျပာေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။
ထိုအခိုက္တြင္ လြယ္အိတ္ႀကီး တစ္လံုးအား လြယ္လ်က္ ေတာသားမ်ား ပံုစံကဲ့သို႕ ထူထူအအ ႏိုင္လွေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္သည္ ေမာင္ေက်ာ္ ကြမ္းယာဆိုင္ေလး ေရွ႕သို႕ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ အဆိုပါ ေတာသားသည္ ကြမ္းယာဆုိင္ ေရွ႕တြင္ စီးကရက္ ကိုယ္စီျဖင့္ စကားေျပာေနၾကေသာ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ လူအား ေမးေလ၏။
ထိုအခါ … မ်က္မွန္ထူႀကီး တပ္ထားေသာ လူႀကီးမွ ၎၏ လက္ကို လက္ဝဲဘက္သို႕ ညႊန္ျပရင္းျဖင့္ ….
ဟူ၍ လမ္းညႊန္ေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွာ ေတာသားအား ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ လူႀကီး ညႊန္ျပေသာ ဘက္သို႕ပင္ ညႊန္ျပကာ ….
ဟူ၍ လမ္းညႊန္ေလ၏။
ထိုအခါ ေတာသားမွာ မ်က္စိ ကလည္လည္ျဖင့္ အဆိုပါ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္အား ၾကည့္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ….
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ လူႀကီးမွ …. “ငါ ေျပာတာ နားေထာင္စမ္းပါ ငါ့လူရာ။ လွယဥ္ကို အရင္ရွာ၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္က အဲ့ဒီေဘးမွာ” ဟူ၍ ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ …. “ဒီမွာ ငါ့ေကာင္၊ ညတင္ ကို ရွာ၊ မင္းရဲ႕ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္က အဲ့ဒီေဘးမွာကြ” ဟူ၍ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ ေတာသားမွာ ၎၏ ေခါင္းအား တဖ်င္းဖ်င္း ကုတ္၍ ….
ဟူ၍ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးမွ ….
ဟူ၍ ေျပာျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ ….
ဟူ၍ ေျပာျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ ေတာသားမွာ ၎၏ ေခါင္းအား တဖ်င္းဖ်င္းျဖင့္ ထပ္မံကုတ္ရင္း ….
ဟူ၍ သနားစဖြယ္ အသံေလးျဖင့္ ဆိုရွာေလ၏။
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႀကီး လူႀကီးမွ စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံျဖင့္ “လွယဥ္ ေဘးမွာပါဆိုေနမွ။ သူမ်ား ေျပာတာ နားေယာင္မေနစမ္းနဲ႕” ဟူ၍ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ “ဒီမွာ ငါ့လူ။ ညတင္ ေဘးမွာ။ ညတင္ ေဘးမွာ။ ငါေျပာတာ ယံုလိုက္စမ္းပါ ငါ့လူရာ” ဟူ၍ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးမွာ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးအား မၾကည္သလို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ …..
ဟူ၍ ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးအား ခနဲ႕တဲ့တဲ့ အသံျဖင့္ ဤသို႕ ဆိုေလ၏။
ဟူ၍ … ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ ….
ဟူ၍ .. တစ္ဖန္ျပန္လည္ ေအာ္ဟစ္၍ ေျပာလိုက္ျပန္ေလ၏။
ေတာသားမွာမူ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးအား တစ္လွည့္၊ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးအား တစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ၎၏ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ႀကီး ကုတ္၍ ေနေလေတာ့၏။
===========================
အမွန္စင္စစ္ အားျဖင့္မူ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္မွာ လွယဥ္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး ပိုင္ဆိုင္သည့္ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ေလးႏွင့္ ညတင္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး ပိုင္ဆိုင္သည့္ သစ္သီးဆိုင္ေလး ၾကားတြင္ တည္ရွိေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးမွာ လွယဥ္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး၏ ေယာက္်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ကတံုး ေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွာ ညတင္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး၏ ေယာက္်ား ျဖစ္ေလသည္။
အဆိုပါ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္သည္ မတည့္ အတူေန လူႀကီးႏွစ္ဦး ျဖစ္ကာ ငယ္စဥ္အခါက အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးႏွင့္ ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾကၿပီး ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ အိမ္ေထာင္ၾကခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
==============================
ကၽြႏ္ုပ္၏ ဆိုလိုရင္းမွာမူ …..
အသင္ စာရႈသူမ်ား အေနျဖင့္ အထက္ပါ ကိစၥရပ္ အေပၚတြင္ မည္သို႕ ထင္ျမင္မိၾကပါသနည္း ???
By – မဟာရာဇာ အံစာတံုး
==============================
အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ၎တို႕ ႏွစ္ဦးသည္ သဃၤန္းကၽြန္းနယ္တစ္ဝိုက္ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားေသာ “ဘိုးငယ္” ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။ “ဘိုးငယ္” ဆိုသည္ကို ရွင္းရေသာ္ “ဘိုး” ဆိုသည္မွာ အသား မည္းနက္ေသာ အစ္ကိုျဖစ္သူ “ဘုိးႀကီး” ကို ရည္စူး ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ “ငယ္” ဆိုသည္မွာ အသား ျဖဴဆြတ္ေသာ ညီငယ္ျဖစ္သူ “ငယ္ႀကီး” အား ရည္စူး ေခၚေဝၚျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ယင္း အတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႕ ႏွစ္ေယာက္အား “ဘုိးငယ္” ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾကေလ၏။
“ဘိုးငယ္” ဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္းမွာလည္း ၎တို႕၏ ေရွ႕တြင္ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ကာ၊ ကြယ္ရာတြင္မူ “ျဖဴမည္းညီေနာင္” ဟူ၍သာ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲတတ္ၾကေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရွ႕တြင္ နာမည္ အျပည့္အစံု ေခၚ၍ ကြယ္ရာတြင္ အမည္ေျပာင္ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္သတည္း ကိုမူ စာဖတ္သူမ်ား အေနျဖင့္ ရိပ္မိၾကေပလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ၎တို႕၏ ေရွ႕တြင္ အမည္ေျပာင္ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲဝံ့သူ ဟူ၍လည္း သဃၤန္းကၽြန္း နယ္တစ္ဝိုက္တြင္ မရွိေခ်။ ယင္းသို႕ အမည္ေျပာင္ျဖင့္ ေခၚေဝၚခဲ့ပါကလည္း လြန္စြာ တုတ္ခုိင္လွေသာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္၏ လက္အတြင္း မည္သို႕ သက္ဆင္းသြားရမည္ကို သိေနေသာေၾကာင့္ပင္ ေခၚဝံ့သူ ဟူ၍ မရွိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ထိုလူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းအား ေနာက္မ်ား အလ်ဥ္းသင့္ပါက ေရးသား ေဖာ္ျပသြားပါေပအံ့။ ယခုမူ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုသို႕ ဆက္ဦးစို႕။
=========================
ထိုလူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ ေမာင္ေက်ာ္ ဟူေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး တစ္ဆုိင္ ရွိေလသည္။ အဆိုပါ ကြမ္းယာဆုိင္ေလး၏ ေရွ႕တြင္မူ ကြမ္းဝယ္သူမ်ား ေစာင့္ဆိုင္းေနစဥ္အတြင္း ေညာင္းညာျခင္းေဘးမွ ကင္းေဝးေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ထိုင္ခံုတန္းရွည္ ႏွစ္ခုကိုလည္း ခ်ထားေပးေလသည္။
ခံုတန္းရွည္ ႏွစ္ခု၏ တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္တြင္ မ်က္မွန္ထူႀကီးအား တပ္ဆင္ထားေသာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အရြယ္ လူႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ ကတံုးေျပာင္ေအာင္ ရိတ္ထားေသာ လူႀကီးတစ္ဦးတို႕သည္ မွာယူထားေသာ ကြမ္းယာမ်ားကို ေစာင့္ဆုိင္းေနရင္းျဖင့္ စီးကရက္တစ္လိပ္စီ ဖြာရိႈက္ကာ စကားစျမည္ ေျပာေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။
ထိုအခိုက္တြင္ လြယ္အိတ္ႀကီး တစ္လံုးအား လြယ္လ်က္ ေတာသားမ်ား ပံုစံကဲ့သို႕ ထူထူအအ ႏိုင္လွေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္သည္ ေမာင္ေက်ာ္ ကြမ္းယာဆိုင္ေလး ေရွ႕သို႕ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ အဆိုပါ ေတာသားသည္ ကြမ္းယာဆုိင္ ေရွ႕တြင္ စီးကရက္ ကိုယ္စီျဖင့္ စကားေျပာေနၾကေသာ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ လူအား ေမးေလ၏။
“ဦးေလးႀကီး ….။ က်ဳပ္ ဖိနပ္တစ္ဖက္ ျပတ္သြားတာ ျပန္ခ်ဳပ္ခ်င္လို႕၊ အဲ့ဒါ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္ ဘယ္နားမွာ ရွိသလဲခင္ဗ်”
ထိုအခါ … မ်က္မွန္ထူႀကီး တပ္ထားေသာ လူႀကီးမွ ၎၏ လက္ကို လက္ဝဲဘက္သို႕ ညႊန္ျပရင္းျဖင့္ ….
“ဒီအတုိင္း တည့္တည့္သြား၊ လွယဥ္ ဆိုတဲ့ ဆုိင္ေလး ေတြ႕လိမ့္မယ္။ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္ အဲ့ဒီ ေဘးမွာပဲ”
ဟူ၍ လမ္းညႊန္ေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွာ ေတာသားအား ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ လူႀကီး ညႊန္ျပေသာ ဘက္သို႕ပင္ ညႊန္ျပကာ ….
“ေအး … ဟုတ္တယ္။ အဲ့ဒီ အတုိင္းသြား၊ ညတင္ ဆိုတဲ့ ဆုိင္ေလး ရွိလိမ့္မယ္။ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္က အဲ့ဒီေဘးမွာပဲ”
ဟူ၍ လမ္းညႊန္ေလ၏။
ထိုအခါ ေတာသားမွာ မ်က္စိ ကလည္လည္ျဖင့္ အဆိုပါ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္အား ၾကည့္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ….
“ဦးႀကီးတို႕ရယ္။ ရွင္းရွင္း ေျပာေပးပါလားခင္ဗ်ာ။ က်ဳပ္က လွယဥ္ ကို အရင္ရွာရမွာလား၊ ညတင္ ကို အရင္ ရွာရမွာလား ခင္ဗ်”
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ လူႀကီးမွ …. “ငါ ေျပာတာ နားေထာင္စမ္းပါ ငါ့လူရာ။ လွယဥ္ကို အရင္ရွာ၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္က အဲ့ဒီေဘးမွာ” ဟူ၍ ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ …. “ဒီမွာ ငါ့ေကာင္၊ ညတင္ ကို ရွာ၊ မင္းရဲ႕ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္က အဲ့ဒီေဘးမွာကြ” ဟူ၍ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ ေတာသားမွာ ၎၏ ေခါင္းအား တဖ်င္းဖ်င္း ကုတ္၍ ….
“ဦးႀကီးတို႕ရယ္။ က်ဳပ္က ေတာသားပါခင္ဗ်။ က်ဳပ္ကို မ်က္စိလည္ေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႕လားခင္ဗ်ာ။ လွယဥ္ ေဘးမွာလား၊ ညတင္ ေဘးမွာလား ခင္ဗ်”
ဟူ၍ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးမွ ….
“ငါ့လူရာ။ ငါ ေျပာတဲ့အတုိင္း သြားစမ္းပါ။ လွယဥ္ ကို ရွာ။ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္ကို ေရာက္လိမ့္မယ္”
ဟူ၍ ေျပာျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ ….
“ငါ့ေကာင္။ ညတင္ ကို ရွာကြ။ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္က အဲ့ဒီေဘးမွာ”
ဟူ၍ ေျပာျပန္ေလသည္။
ထိုအခါ ေတာသားမွာ ၎၏ ေခါင္းအား တဖ်င္းဖ်င္းျဖင့္ ထပ္မံကုတ္ရင္း ….
“ဦးႀကီးတို႕ရယ္ ….။ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္က လွယဥ္ ေဘးမွာလား။ ညတင္ ေဘးမွာလား ခင္ဗ်။ က်ဳပ္ကို မ်က္စိ လည္ေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ”
ဟူ၍ သနားစဖြယ္ အသံေလးျဖင့္ ဆိုရွာေလ၏။
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႀကီး လူႀကီးမွ စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံျဖင့္ “လွယဥ္ ေဘးမွာပါဆိုေနမွ။ သူမ်ား ေျပာတာ နားေယာင္မေနစမ္းနဲ႕” ဟူ၍ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ “ဒီမွာ ငါ့လူ။ ညတင္ ေဘးမွာ။ ညတင္ ေဘးမွာ။ ငါေျပာတာ ယံုလိုက္စမ္းပါ ငါ့လူရာ” ဟူ၍ ဆိုေလ၏။
ထိုအခါ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးမွာ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးအား မၾကည္သလို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ …..
“ေဟ့ … ေျပာင္ႀကီး။ ဒီေကာင္က ငါ့ကို အရင္လာေမးတာ။ မင္း ေအးေဆးေနစမ္း။”
ဟူ၍ ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးအား ခနဲ႕တဲ့တဲ့ အသံျဖင့္ ဤသို႕ ဆိုေလ၏။
“ဟ မႈံႀကီးရ။ မင္း ေမးေတာ့ ငါက မေျဖရဘူးတဲ့လား။ ငါက ေစတနာနဲ႕ ဝင္ၿပီး လမ္းညႊန္တာပဲေလကြာ။ သူ ေမးတဲ့ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္ ကလည္း ညတင္ရဲ႕ ဆိုင္ေဘးမွာ မဟုတ္လားကြ။ ငါ ေျဖတာ မွားေနလို႕လား။ အဟား”
“ေျပာင္ႀကီး။ မင္း ညႊန္တာ မမွားဘူး။ ေအး … ဒါေပမယ့္ .. ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္က လွယဥ္ရဲ႕ ဆိုင္ေဘးမွာကြ”
ဟူ၍ … ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ေျပာေလ၏။
ထိုအခါ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွ ….
“ေဟ့ေကာင္ မႈံႀကီး။ ညတင္ရဲ႕ ဆုိင္ေဘးမွာကြ”
ဟူ၍ .. တစ္ဖန္ျပန္လည္ ေအာ္ဟစ္၍ ေျပာလိုက္ျပန္ေလ၏။
ေတာသားမွာမူ မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးအား တစ္လွည့္၊ ကတံုးေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးအား တစ္လွည့္ ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ၎၏ ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ႀကီး ကုတ္၍ ေနေလေတာ့၏။
===========================
အမွန္စင္စစ္ အားျဖင့္မူ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ဆုိင္မွာ လွယဥ္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး ပိုင္ဆိုင္သည့္ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ေလးႏွင့္ ညတင္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး ပိုင္ဆိုင္သည့္ သစ္သီးဆိုင္ေလး ၾကားတြင္ တည္ရွိေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မ်က္မွန္ထူႏွင့္ လူႀကီးမွာ လွယဥ္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး၏ ေယာက္်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ကတံုး ေျပာင္ႏွင့္ လူႀကီးမွာ ညတင္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး၏ ေယာက္်ား ျဖစ္ေလသည္။
အဆိုပါ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္သည္ မတည့္ အတူေန လူႀကီးႏွစ္ဦး ျဖစ္ကာ ငယ္စဥ္အခါက အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးႏွင့္ ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾကၿပီး ၾကက္ေျခခတ္သ႑ာန္ အိမ္ေထာင္ၾကခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
==============================
ကၽြႏ္ုပ္၏ ဆိုလိုရင္းမွာမူ …..
အမွန္တရားတြင္ အတၱမ်ား ေရာယွက္ေနေသာအခါ တစ္ဖက္ကန္း ငရမန္ကန္းမ်ားကဲ့သို႕ ျဖစ္တတ္ေလသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုး သူ႕ပံုစံႏွင့္သူ မွန္ေနသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ တစ္ဖက္သတ္ ျငင္းခုန္ျခင္းသည္ အႏုပညာ မေျမာက္ေပ။ လြန္စြာ မိုက္မဲၿပီး အက်ိဳးမရွိေသာ ျငင္းခုန္ျခင္းသာ ျဖစ္လတံ့တည္း။
အသင္ စာရႈသူမ်ား အေနျဖင့္ အထက္ပါ ကိစၥရပ္ အေပၚတြင္ မည္သို႕ ထင္ျမင္မိၾကပါသနည္း ???
By – မဟာရာဇာ အံစာတံုး
==============================
Labels: ဝတၳဳတို
Post a Comment