ေက်ာင္းသားေလး ေမာင္ဗ်ာသ

တစ္ေန႕သ၌ ေက်းေတာရြာေလး တစ္ရြာ၏ အေနာက္ဘက္တြင္ တည္ရွိေသာ ပ်ဥ္ေထာင္ စာသင္ေက်ာင္းေလး အနီးရွိ စိန္ပန္းပင္ႀကီး၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ လြယ္အိတ္ေလးမ်ားအား ကိုယ္စီလြယ္ထားၾကသည့္ ေက်ာင္းသားေလး ႏွစ္ေယာက္အား ေတြ႕ရေလ၏။ တစ္ေယာက္ေသာ ေက်ာင္းသားေလးမွာ ေခါင္းကို ေျပာင္ေနေအာင္ တံုးထားၿပီး တစ္ေယာက္ေသာ ေက်ာင္းသားေလး မွာမူ ေမြးတည္းကပင္ ဆံပင္ မညႇပ္ခဲ့သည့္အလား လူႏွင့္မလိုက္ေအာင္ပင္ ၎၏ ဆံပင္တို႕မွာ ရွည္လ်ားေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

ေက်ာင္းသားေလး ႏွစ္ေယာက္၏ အနီးတြင္ သာကူေရာင္းေသာ အေဒၚႀကီး တစ္ေယာက္လည္း ရွိေလ၏။ ထိုအေဒၚႀကီးသည္ ထန္းလ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ က်ိဳခ်က္ထားေသာ အတန္ငယ္ ပူေလာင္ေနသည့္ သာကူမ်ားအား စတီးပန္းကန္လံုးေလးမ်ား အတြင္းသို႕ ခပ္ထည့္ၿပီးေနာက္ ဇြန္းကိုယ္စီတပ္ကာ ေက်ာင္းသားေလး ႏွစ္ေယာက္အား ေပးေလ၏။ ထိုအခါ ဆံရွည္ႏွင့္ ကေလးမွ ၎အတြက္ ေပးေသာ သာကူပန္းကန္အား လွမ္းယူလိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာ ရႊဲ႕လိုက္ေလ၏။ ၿပီးေနာက္ သာကူသည္ အေဒၚႀကီးအား -
“ေဒၚေအးေမႀကီး ကလည္းဗ်ာ။ သာကူ တစ္က်ပ္ဖိုးက နည္းတာေပါ့။ က်ဳပ္ကို ထပ္ထည့္ေပးဦး”
ဟူ၍ အတြန္႕တက္ေလသည္။ ထိုအခါ သာကူသည္ အေဒၚႀကီးမွာ ဆံရွည္ကေလးအား “စားၿပီးရင္ အဆစ္ ထပ္မေတာင္းနဲ႕ေတာ့၊ မရေတာ့ဘူး” ဟုဆိုကာ သာကူ အနည္းငယ္ ထပ္ထည့္ေပးလိုက္ေလ၏။



ဆံရွည္ကေလးမွာ သာကူထပ္ထည့္ထားသည့္ ပန္းကန္အား ေဒၚေအးေမႀကီးထံမွ လွမ္းယူလိုက္ၿပီးေနာက္ ကတံုးေလးအား တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ျပန္၏။ ကတံုးႏွင့္ ကေလးမွာမူ မည္သို႕မွ် ေျပာဆုိျခင္း မရွိဘဲ ေခါင္းကိုငံု႕ကာ ၎အတြက္ ရရွိေသာ သာကူပန္းကန္အား ေအးေဆးစြာ ေသာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။
“ေဒၚေအးေမႀကီး၊ ဖိုးကတံုး ထဲလည္း ထပ္ထည့္ေပးလိုက္ဦးဗ်”
ဟူ၍ သာကူသည္ အေဒၚႀကီးအား ဆံရွည္ေလးမွ ေျပာလိုက္ျပန္ေလရာ ေဒၚေအးေမႀကီးလည္း ဖုိးကတံုး ပန္းကန္ကို ယူကာ သာကူ အနည္းငယ္ ထပ္၍ ထည့္ေပးလိုက္ျပန္ေလ၏။ ဤသို႕ႏွင့္ ကတံုးႏွင့္ ဆံရွည္ေလးတို႕သည္ အရိပ္ေကာင္းေသာ စိန္ပန္းပင္ႀကီးေအာက္တြင္ သာကူ ပူပူမ်ားအား ေလကေလးျဖင့္ မႈတ္ကာ မႈတ္ကာ စားေနလ်က္ ရွိၾကေလေတာ့၏။
+ + + + + + + + + + + + + + +

“ေဟ့ေကာင္ … ကတံုး၊ မင္း သာကူ ငါ့ကို ေပးစမ္း”
ကတံုးေလးထက္ ႏွစ္ဆခန္႕ ထြားႀကိဳင္းဟန္ ရွိေသာ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္မွ ကတံုးေလး ထံမွ သာကူပန္းကန္အား ေတာင္းယူ လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါ သာကူသည္ အေဒၚႀကီးမွ …
“ဟဲ့ .. ငထြန္း၊ မင္း ေသာက္ခ်င္ရင္ ဝယ္ေသာက္ပါ့လားကြယ့္။ သူမ်ားဟာကို အဲ့ဒီလို မလုပ္ရဘူးေလ”
ဟူ၍ ေျပာလိုက္ေလရာ ငထြန္းဆိုသူ လူထြားေလးမွ …
“က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္ ေတာင္းစားခ်င္လို႕ ေတာင္းစားတာ ခင္ဗ်ား အေရးလား၊ ဒီမွာ ေဒၚေအးေမႀကီး ခင္ဗ်ား သာကူ တစ္အိုးလံုး ဝယ္စားလိုက္လို႕ ရတယ္ဗ်။ နားလည္လား”
ဟူ၍ ျပန္လည္ ေျပာဆိုေလရာ ေဒၚေအးေမႀကီးလည္း ၿငိမ္ေနရေတာ့၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ငထြန္း၏ မိဘျဖစ္သူမ်ားမွာ အဆိုပါ ရြာေလးအတြင္းမွ မ်က္ႏွာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသကဲ့သို႕ အလြန္မာန္မာနႀကီးၿပီး ရက္စက္တတ္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ၏။

ကတံုးေလးမွာမူ သာကူပန္းကန္အား ရင့္သီးစြာ လုယူသြားသည့္ လူထြားေလးအား မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္သာ ၾကည့္ေနရရွာေလ၏။ ယင္းအေျခအေနအား လြန္စြာ သေဘာက်ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ လူထြားေလး သည္ ကတံုးေလး ထံမွ ႏိုင္ထက္ကလူ ေတာင္းယူထားသည့္ သာကူပန္းကန္အား ေသာက္လိုက္ေလ၏။ သို႕ရာတြင္မူ လူထြားေလး၏ ပါးစပ္အတြင္းသို႕ သာကူ မေရာက္ခင္မွာပင္ ၎၏ ဦးေခါင္းထက္ဆီမွ အသံတစ္သံသည္ ထြက္ေပၚလာေလေတာ့၏။ ထိုအသံမွာကား “ေျဖာင္း …” ဟူေသာ အသံပင္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့၏။

ဗိုလ္က်သည့္ လူထြား ငထြန္း၏ ေခါင္းအား ဆံရွည္ေလးမွ ေနာက္မွေန၍ လက္ျဖင့္ တအားလႊဲကာ ရိုက္ခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ လူထြားငထြန္း၏ လက္အတြင္းမွ သာကူပန္းကန္မွာ မ်က္ႏွာႏွင့္ မိတ္ဆက္မိသား ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။ သာကူမ်ားမွာလည္း အတန္ပူေလာင္ေနေသာေၾကာင့္ လူထြားငထြန္းလည္း ၎၏ မ်က္ႏွာအား လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ “အေမေရ၊ ပူတယ္ဗ် .. ပူတယ္” ဟူ၍ ေအာ္ျမည္ေလေတာ့၏။ ယင္းေနာက္ လူထြားငထြန္းသည္ ရြာဆီသို႕ ထြက္ေျပးသြားေလေတာ့၏။

ကတံုးေလးမွာ မိမိအေပၚ ဗိုလ္က်သည္ လူထြားငထြန္း၏ ခံလိုက္ရပံုမ်ားအား မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ဝမ္းသာေနမိေလ၏။ ငထြန္းအား သမ လိုက္သည့္ ဆံရွည္ေလးအားလည္း လူစြမ္းေကာင္းသဖြယ္ အထင္ႀကီးေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနမိေလ၏။

ယင္းေနာက္ ဆံရွည္ေလးမွာ သာကူဖိုး ႏွစ္က်ပ္ကို ေဒၚေအးေမႀကီးအား ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ကတံုးေလးအား ေခၚေဆာင္ကာ ေက်ာင္းဆီသို႕ ထြက္သြားေလေတာ့၏။ သာကူသည္ ေဒၚေအးေမႀကီးမွာမူ ေျမႀကီးေပၚ လႊင့္က်သြားသည့္ သာကူပန္းကန္အား ေကာက္ယူ ေဆးေၾကာျခင္း၊ ေျမႀကီးေပၚ ေပက်ံေနသည့္ သာကူမ်ားအား လွဲက်င္းျခင္းတို႕ျဖင့္ စိန္ပန္းပင္ႀကီးေအာက္တြင္ က်န္ေနရစ္ခဲ့ေလေတာ့၏။
+ + + + + + + + + + + + + + +
မိမိ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကတံုးေလးအေပၚတြင္ ဗိုလ္က် အႏိုင္က်င့္သည့္ လူထြားငထြန္းအား ရိုက္ႏွက္လိုက္ေသာ ဆံရွည္ေလးမွာ ရြာအေနာက္ပုိင္းမွ ပဲျပဳတ္ေရာင္းသည့္ ေဒၚေႏြးေႏြး၏ တူသား ေတာ္စပ္သူ ျဖစ္ေလသည္။ ဆံရွည္ေလး၏ မိဘမ်ားမွာ ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေဒၚေႏြးေႏြးမွ ေန၍ ဆံရွည္ေလးအား ၎၏ အိမ္တြင္ ေခၚယူေကၽြးေမြးထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ေဒၚေႏြးေႏြး၏ ေယာက္က်ားျဖစ္သူမွာ ဦးေက်ာ္ႀကီး ဆိုသူ ျဖစ္ေလသည္။ ဦးေက်ာ္ႀကီးသည္ သူတစ္ပါး လယ္ယာမ်ားအား အငွားအလုပ္သမား အျဖစ္ လိုက္လံလုပ္ကိုင္ေနသူ ျဖစ္ေလသည္။ ဆံရွည္ေလးအား ခ်စ္ခင္သူလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ပင္ ဆံရွည္ေလး၏ အေဒၚအရင္းျဖစ္သူ ၎၏ ဇနီးမယား ေဒၚေႏြးေႏြး၏ အတန္တန္ ကန္႕ကြက္သည့္ ၾကားမွပင္ ဆံရွည္ေလးအား ေခၚယူ ေကၽြးေမြးထားသကဲ့သို႕ အတန္းေက်ာင္းသို႕လည္း တက္ေရာက္ေစခဲ့ေလသည္။ ယင္းကုန္က်စရိတ္မ်ားအား ဦးေက်ာ္ႀကီးမွ တာဝန္ယူကာ ေပးထားရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေဒၚေႏြးေႏြးမ်ားမွာ တူသား အရင္းေခါက္ေခါက္ ဆံရွည္ေလး အေပၚတြင္ မသတီသကဲ့သို႕ လြန္စြာမွလည္း ခိုင္းေစတတ္ေလ၏။

ဆံရွည္ေလးမွာမူ ၎၏ အေဒၚမွ မညႇာမတာ ခိုင္းေစေသာ္လည္း မညည္းမညဴ ျပဳလုပ္ေပးတတ္ေလ၏။ ၎အား ေခၚယူေကၽြးေမြးကာ ေက်ာင္းထားေပးထားသည့္ ဦးေက်ာ္ႀကီး အေပၚတြင္လည္း လြန္စြာမွ ခ်စ္ခင္ေလ၏။ ၎အားလပ္သည့္ အခါမ်ားတြင္ ဦးေက်ာ္ႀကီးႏွင့္အတူ ယာခင္းအတြင္း ကူ၍လုပ္ေပးတတ္ေလ၏။

ကတံုးေလးႏွင့္ ဆံရွည္ေလးတို႕မွာ အိမ္ဝုိင္း တစ္ဝုိင္းထဲတြင္ ေနထိုင္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကတံုးေလး၏ မိဘမ်ားမွာ ထန္းသမားမ်ား ျဖစ္ၾကေလ၏။ သို႕ရာတြင္ ကိုယ္ပိုင္ ထန္းပင္မ်ားအား တက္ေရာက္ရသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ သူမ်ားထန္းပင္မ်ားအား အငွားအေနျဖင့္ တက္ေရာက္ကာ ထန္းလ်က္က်ိဳခ်က္ေပးရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကတံုးေလးတို႕ မိသားစု အငွားတက္ေရာက္ ေပးရေသာ ထန္းပင္မ်ားမွာ လူထြားငထြန္း၏ မိဘမ်ား ပိုင္ဆိုင္ေသာ ထန္းပင္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုကတံုးေလး၏ အမည္ရင္းမွာ ေမာင္ပု ျဖစ္ေသာ္လည္း အၿမဲတေစ ကတံုးျဖင့္သာ ရွိေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ကတံုးဟူ၍ အမည္တြင္ေနျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ ကတံုး ေမာင္ပု၏ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ဆံရွည္ေလး၏ အမည္မွာကား ေမာင္ဗ်ာသ ဟူ၍ ျဖစ္ေလေတာ့၏။

++++++++++++++++++++++++

By - မဟာရာဇာ အံစာတံုး

++++++++++++++++++++++++